مقایسه تاثیر صوت قرآن و آوای لالایی بر تغییرات ضربان قلب نوزادان بستری در بخش ویژه نوزادان

زمینه و هدف: حفظ ضربان قلب نوزادان در محدوده طبیعی در بخش‌های ویژه، یک هدف خطیر مراقبتی محسوب می‌گردد. انجام مداخلات غیر دارویی در این زمینه حایز اهمیت است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر صوت قرآن و آوای لالایی بر تغییرات ضربان قلب نوزادان بستری در بخش ویژه نوزادان اجرا گردید. مواد و روش‌ها: مطالعه کارآزمایی بالینی حاضر بر روی 78 نوزاد بستری در بخش ویژه نوزادان یکی از بیمارستان‌های شهر جهرم، سال 93-1392 انجام شد. نوزادان به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه قرآن، لالایی و کنترل قرار گرفتند. نوزادان دو گروه مداخله در طول 3 روز و روزانه به مدت 20 دقیقه قرآن یا لالایی می‌شنیدند و نوزادان گروه کنترل در طول این مدت هدفون بدون صوت دریافت می‌کردند. تعداد ضربان قلب نوزادان بلافاصله قبل از شروع مداخله، 10 دقیقه و 20 دقیقه بعد از شروع و نهایتاً 20 دقیقه بعد از پایان مداخله ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون‌های Greenhouse - Geisser، آنالیز واریانس یک‌طرفه و آنالیز واریانس اندازه‌های مکرر تحت نرم افزار 19 SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: میانگین ضربان قلب نوزادان قبل از مداخله در گروه لالایی 135/77±16/15، قرآن 140/56±14/97کنترل 132/21±25/21بود که تفاوت آماری معنی‌داری با هم نداشتند؛ اما میانگین تغییرات ضربان قلب آن‌ها در دقیقه 20 روز دوم، در گروه لالایی (11/22± 126/67) در مقایسه با گروه کنترل (18/31± 134/31) و صوت قرآن (19/12± 138/81) به‌طور معنی‌داری کمتر بود (0/016= p). نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر آوای لالایی در روز دوم مداخله بر کاهش ضربان قلب، می‌توان از این روش در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بهره برد. همچنین با توجه به اثرات شفابخش قرآن، تحقیقات بیشتری در این زمینه پیشنهاد می‌گردد.